"Wendyjska Winnica. Cierpkie grona"

Każde dziecko uczy się pracy od najmłodszych lat. Tak być powinno, bo jak inaczej miałoby przygotować się do trudów dorosłego życia".

Bardzo lubię książki z historią w tle. Ale kiedy ta historia jest motywem przewodnim, to powieść staje się dla mnie jeszcze bardziej wartościowa. Zwłaszcza wtedy, kiedy autorka wplata ją na tyle subtelnie, że z jednej strony nie czujemy tego, a z drugiej staje się ona nieodłącznym elementem fabuły, jej nierozerwalną częścią składową.

Jest rok 1938. W Chwalimiu życie toczy się spokojnie. Marta Neumann dba o to, aby wszystko w jej gospodarstwie i rodzinie funkcjonowało jak najlepiej. Pomaga jej w tym kuzynka Janka i córka Matylda. Mąż na co dzień pracuje jako urzędnik państwowy. Wszystko się zmienia kiedy to już nie pory roku, a wielka polityka zaczyna wyznaczać rytm dnia codziennego. Czy rodzina poradzi sobie, kiedy i do ich drzwi zapuka wojna?

"Wendyjska winnica. Cierpkie grona" to pierwszy tom serii książek, a zarazem debiut Zofii Mąkosy, która opowiada o losach rodziny Neumannów, którzy na co dzień zamieszkują Chwalim, małą miejscowość położoną na niemiecko-polskim pograniczu. Wieś żyje własnym życiem w zgodzie z porami roku, naturą i pracami w gospodarstwie. I my - czytelnicy też zaczynamy żyć życiem bohaterów tej powieści. A to wszystko za sprawą autorki, która opisała codzienność mieszkańców Chwalimia bardzo drobiazgowo, dopieszczając każdy szczegół i każdy, nawet pozornie nieistotny element z prawdziwym wręcz pietyzmem. Wspólnie z nimi podejmujemy decyzje, oddajemy się codziennym obowiązkom, uczestniczymy w tradycyjnych uroczystościach, a nawet mamy okazję upiec chleb i... poczuć jego zapach.

To co mogę powiedzieć o tej książce to to, że jest to lektura wymagająca. Nie da się jej czytać "przy okazji". Należy się nad nią pochylić w pełnym skupieniu, aby nie przeoczyć żadnego szczegółu fabuły, która choć rozwija się nieco leniwie, jest prawdziwą crème de la crème, którą czytelnik spija podczas lektury. To jedna z tych książek, którą nie można się nie zachwycić, która jest tak dopieszczona, że czytelnik czuje się wyróżniony możliwością jej przeczytania, ogromem pracy, który autorka włożyła w jej napisanie, a zwłaszcza w wierne oddanie realiów epoki. A było to zadanie niełatwe, bo opisuje ona życie bohaterów w przededniu oraz w czasie drugiej wojny światowej. Obserwujemy, jak zdawać by się mogło zwyczajne życie mieszkańców, przenika się z coraz bardziej bezwzględnymi rządami Führera. Jak wpajanie miłości do narodu niemieckiego, absolutne jemu posłuszeństwo, bierze w swoje szpony zwykłych ludzi, którzy z dnia na dzień muszą odwrócić się od znajomych - Żydów, tych z którymi znali się i współpracowali, dać ciche przyzwolenie na bestialskie traktowanie drugiego człowieka, byle tylko zachować życie i bezpieczeństwo swoich rodzin. A jeżeli do tego dołożymy przepiękną polszczyznę, którą napisana jest ta książka, to nawet najbardziej wymagający czytelnik będzie oczarowany!

Podsumowując:

"Wendyjska Winnica. Cierpkie grona" to wspaniała podróż w czasie, ramię w ramię z historią. Historią, która choć wysuwa się na pierwszy plan, stanowi jednak jedynie tło dla bogatego życia mieszkańców Chwalimia. Miłość do ziemi, oddanie pracy, wiara w Boga i poszanowanie tradycji - te i wiele innych elementów składają się na wartość tej wyjątkowej książki. Jeżeli tylko będziecie mieli okazję, nie wahajcie się i sięgnijcie po nią. Gwarantuję, że wasz czytelniczy głód zostanie zaspokojony, będzie to prawdziwa uczta literacka, po której będziecie mieli ochotę tylko na więcej!

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Książnica.