[…] nie wolno pomijać serca jako źródła ludzkiej niegodziwości.
Klub martini nie jest otwarty dla wszystkich…
Klub Maggie Bird nie jest zwykłą grupą czytelniczą – należą do niego
emerytowani szpiedzy CIA prowadzący anonimowe życie w nadmorskim
miasteczku Purity. Nadchodzące lato planowali spędzić na „czytaniu” (z
kieliszkami martini w dłoniach) i ukradkowej obserwacji ptaków. Ale
wygląda na to, że wraz z przybyciem wakacyjnych gości kłopoty same ich
znalazły…
Pełniącej obowiązki komendanta policji Jo Thibodeau sezon urlopowy
przynosi znane już problemy – zakorkowane ulice, bójki w barach, drobne
kradzieże. Ale w tym roku dołącza do nich nowy kłopot: tajemnicze
zaginięcie nastolatki nad jeziorem.
Kiedy sąsiad Maggie staje się głównym podejrzanym w sprawie zniknięcia
dziewczyny, członkowie Klubu Martini odkładają lornetki i zakasują
rękawy. A to oznacza, że Jo Thibodeau będzie musiała stawić czoła nie
tylko wpływowej rodzinie, desperacko poszukującej odpowiedzi na pytanie,
co się stało z zaginioną – ale także z grupie wścibskich emerytów.
Czy Jo Thibodeau i członkowie Klubu Martini, którzy właśnie trafili na
jeden z najbardziej zbrodniczych skandali, jakie kiedykolwiek widziało
ich miasteczko, znajdą sposób, by wspólnie rozwiązać tę sprawę?
Są takie sekrety, które być może nie powinny ujrzeć światła dziennego. Niewygodna prawda, która uwiera, która powraca niczym koszmar, by karmić się naszymi wyrzutami sumienia. Kiedy tajemnica dotyczy rodziny, trudniej schować ją przed światem. Czy zatem próbę jej zatarcia można uznać za usprawiedliwienie chęci ukrycia tego, czego dotyczy?
Emerytowani szpiedzy już w pierwszym tomie zyskali moją sympatię, więc z ciekawością sięgnęłam po kontynuację serii „Klub Martini”. I muszę przyznać, że zarówno sprawa kryminalna, jak i sama fabuła podobały mi się dużo bardziej.
Wydaje się, że intryga jest dosyć klasyczna. Zaginiona dziewczynka z bogatej rodziny, podejrzany, który dosyć szybko się znajduje. Niby się wszystko klei, ale jak się jednak okazuje – nie jest tak łatwo. A na pewno od razu jesteśmy w stanie zrozumieć, że poszukiwania to zaledwie wierzchołek góry lodowej, bowiem sprawa ma głębsze dno. I do dosłownie.
Świetnie się bawiłam! To bardzo udana kompilacja ciekawej intrygi kryminalnej i humoru, którego dostarczają nam emerytowani szpiedzy. Ich wyjątkowa relacja z przedstawicielką władz wywoływała u mnie rozbawienie, choć oczywiście same okoliczności były niepokojące i stanowczo mocno osadzone w kryminalnym klimacie. Niemniej ta książka idealnie pokazuje, że jesień życia to może być zaledwie początek przygody, a stereotypowe podejście do osób starszych może bardzo szybko zostać zweryfikowane. Zwłaszcza kiedy się trafia na TAKICH emerytów, którzy trochę kradną całe show policjantce Jo Thibodeau.
Na uwagę na pewno zasługuje warstwa obyczajowa powieści. Autorka nie skupia się bowiem wyłącznie na kluczowym śledztwie, ale ukazuje także międzyludzkie relacje, które opierają się na wzajemnym zaufaniu, lojalności, a także wspólnych doświadczeniach, które z całą pewnością są spoiwem Klubu Martini. Ten akcent sprawia, że powieść Gerritsen nabiera lżejszego wymiaru, a śledzenie perypetii emerytowanych przyjaciół stanowczo jest wartością dodaną książki.
Podsumowując:
Powieść Gerritsen to opowieść o mrocznych, rodzinnych tajemnicach. O przeszłości, która nijak nie ma zamiaru pozostać w ukryciu. Autorka żongluje prawdą, podrzuca kolejne tropy, które niby przybliżają nas do odkrycia sprawcy głównego śledztwa, a jednocześnie rozdrapują stare rany, które u niektórych nigdy się nie zabliźniły… To także opowieść, która pokazuje, że nie powinno się oceniać ludzi po pozorach, szufladkować ich zwłaszcza za cudze błędy. Nawet jeśli są to błędy kogoś, kto był im niezwykle bliski... „Lato tajemnic” to mieszanka kryminału, thrillera i powieści obyczajowej okraszonej humorem. To pełna zagadek opowieść, która dostarcza świetnej rozrywki. Uwielbiam tych naszych agentów oraz ten małomiasteczkowy klimat, który stworzyła autorka. Niecierpliwie czekam na kolejną sprawę, którą przyjdzie im rozwikłać. A, przepraszam, w której rozwikłaniu będą pomagać. Ale nieoficjalnie, rzecz jasna.
Komentarze
Prześlij komentarz